Ewangelia według św. Marka

Rozdział 9

Zgorszenie

42 Kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu byłoby lepiej uwiązać kamień młyński u szyi i wrzucić go w morze. 43 Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. 45 I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie, chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. 47 Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, 48 gdzie robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie. 49 Bo każdy ogniem będzie posolony. 50 Dobra jest sól; lecz jeśli sól smak utraci, czymże ją przyprawicie? Miejcie sól w sobie i zachowujcie pokój między sobą!".

Rozdział 10

PODRÓŻ DO JEROZOLIMY

Nierozerwalność małżeństwa


1
 Wybrał się stamtąd i przyszedł w granice Judei i Zajordania. Tłumy znowu ściągały do Niego i znowu je nauczał, jak miał zwyczaj. 2 Przystąpili do Niego faryzeusze i chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. 3 Odpowiadając zapytał ich: "Co wam nakazał Mojżesz?" 4 Oni rzekli: "Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić". 5 Wówczas Jezus rzekł do nich: "Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. 6 Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: 7 dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę 8 i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. 9 Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!" 
10 W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. 11 Powiedział im: "Kto oddala żonę swoją, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo względem niej. 12 I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo".

Jezus błogosławi dzieci

13 Przynosili Mu również dzieci, żeby ich dotknął; lecz uczniowie szorstko zabraniali im tego. 14 A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże. 15 Zaprawdę, powiadam wam: Kto nie przyjmie królestwa Bożego jak dziecko, ten nie wejdzie do niego". 16 I biorąc je w objęcia, kładł na nie ręce i błogosławił je.

 


Jezus kontynuuje temat troski o najmniejszych członków wspólnoty. Być może gwałtowność kary za skrzywdzenie najmniejszych wyjaśni nam, że jak sądzą niektórzy, wspomniane „zgorszenie” może odnosić się do nadużyć seksualnych wobec dzieci. Pamiętamy, że w morzu kończyły również demony i wieprze jako symbole największej nieczystości.

            Zgorszenie po polsku to tyle, co uczynić gorszym. W grece chodzi raczej o ‘potknięcie’ lub ‘przeszkodę w drodze’. Pamiętamy, że cała scena dzieje się w drodze Jezusa do Jerozolimy, gdzie ma podjąć swój krzyż. Być z Jezusem, oznacza iść za nim w tym samym celu. Być przeszkodą w drodze za Jezusem oznacza sprawienie, że ktoś przestaje być uczniem i porzuca drogę samozaparcia, przestaje wierzyć w miłość. W duchu niesienia krzyża, chodzi o gotowość ofiary, utraty siebie i zgody na cierpienie – wszystko po to, żeby zachować najsłabszych członków wspólnoty.

Ręka, noga, oko – to są cenne ale zarazem parzyste narządy ludzkie. Nigdy nie uważano jakoby Jezus namawiał do samookaleczeń. Chodzi raczej o gotowość do wewnętrznej walki i zapłacenia dotkliwej ceny za życie. Te słowa Jezusa nie pozostawiają nam innej alternatywy niż Królestwo Boga albo Gehenna. Ta dolina pod murami Jerozolimy była miejscem kultu pogańskiego, gdzie miano składać ofiary z dzieci (a więc z najmniejszych i bezbronnych!),  i stała się biblijnym symbolem potępienia wiecznego. W podobnych słowach o wiecznej karze wypowiadał się Izajasz (Iz 66,24).

Sól chroni przed zepsuciem – ogień, który zapowiadał wcześniej Jezus tutaj, jest raczej narzędziem oczyszczenia jak w kulcie świątynnym. Walka o zbawienie, o unikanie zepsucia będzie udziałem każdego człowieka. Nie jest czymś wyjątkowym lub nieoczekiwanym.

            Zbliżamy się z uczniami ku Judei. Jesteśmy nad Jordanem, i jak po chrzcie, kiedy był kuszony przez szatana, tak i teraz jest Jezus kuszony przez faryzeuszy. Niedopuszczalność rozwodów wiąże się z radykalizmem krzyża i drogi Jezusa. Powołuje się on na prawo wcześniejsze niż to dane przez Mojżesza, na początek stworzenia świata. Jezus pojawia się tu ponownie jako nowy Adam, który wskazuje drogę powrotu do raju.

            Wreszcie ponownie (por. wcześniej 9,33-37) pojawia się troska o dzieci, o najmniejszych. Ponownie zachęca do przyjmowania ich, ale co więcej stawia je za przykład. Uczniowie wcześniej mieli je przyjmować, a teraz Jezus podnosi wymagania i domaga się, żeby uczniowie umieli się z nimi utożsamić. Jak i wcześniej zaznacza, że nie ma innej drogi do Królestwa niż ta – jak samego Jezusa, droga pokory i umniejszenia.

Nie trzeba nikogo przekonywać o potężnej sile oddziaływania mediów. Jest wiele pozytywnych przykładów gdy prasa, radio, telewizja przyczyniły się do promowania dobra. Słynna akcja Gazety Wyborczej „Rodzić po ludzku” przyniosła niesamowite efekty jeśli chodzi o podejście do rodzących kobiet oraz poprawę warunków na oddziałach położniczych. Podobnie seriale TV mogą być źródłem propagandy w dobrej sprawie. Kilka lat temu jedna z serialowych bohaterek na potrzeby filmu zachorowała na raka piersi. Chorobę wykryto dzięki badaniom mammograficznym. Wczesna diagnoza pozwoliła na wyleczenie. Po emisji tego odcinka w Polsce znacznie wzrosła liczba kobiet zgłaszających się na badania mammograficzne.

         Niestety ta medialna siła często używana jest w drugą stronę. Rzadko promowane są wartości rodzinne, w zamian natomiast lansuje się to co niesie współczesność - dziwnie pojmowaną modę, wygodę i nowoczesność. Jako normę pokazuje się nieuczciwość, cwaniactwo, zdradę, a w imię budowania fałszywie pojętej tolerancji związki homoseksualne jako nowatorski model rodziny.

         Wysokonakładowe pisma plotkarskie utrzymują się przede wszystkim z podglądania życia tzw. celebrytów. Czy ich życie jest naprawdę ciekawe? Czy skandale jakie wywołują są warte rozpowszechniania? Co faktycznie wnosi do naszego życia wiedza o kolejnych skandalach, aferach i romansach?

         Wszystko jest dla ludzi, ale z wszystkiego należy umiejętnie korzystać. Chodzi o to, aby nie dać się zmanipulować. Dopóki będziemy chłonąć takie treści, dopóty producenci i wydawcy będą je promować.

Czym jest zgorszenie? Jest to taka sytuacja, kiedy inna osoba widząc, co robisz oddala się od Boga. Nie ukrywam, że temat ten od zawsze był dla mnie trudny. Z jednej strony nie można pozwolić sobie na to, aby każde moje zachowanie oglądało się na bliżej nieokreśloną wrażliwość innych. Nie można nieustannie i nerwowo myśleć o tym czy akurat taka postawa zostanie niezrozumiała i potępiona przez innych. Z drugiej zaś strony Pan Jezus o sytuacji zgorszenia mówi w bardzo jasny i mocny sposób. Gdybym miał być powodem grzechu innego człowieka…  Taką konkretną sytuacją z mojego zakonnego życia jest sprawa picia piwa. Dla większości ludzi jest to coś zwykłego i normalnego, a przeciwna myśl na ten temat zupełnie nie mieści im się w głowach – w końcu jakby na to nie patrzeć mnisi mają historyczne zasługi winiarsko piwne. Mimo to, są i tacy, którzy patrzą na taki fakt z dużą dezaprobatą. Mają przekonanie, że jednak to nie wypada i zakonnik raczej nie powinien sięgać po alkohol. Bywa, że łączy im się to z tzw. zachowaniem „światowym”, które jest nie do przyjęcia i prowadzi do zgorszenia.  I co w takiej sytuacji zrobić?

Jak – w twojej konkretnej sytuacji życiowej – możesz kogoś zgorszyć? Czy strasz się, żeby nie gorszyć innych?