Kolejny dzień. Poranek – już jestem spóźniony – biegnę na modlitwy, później trochę bieżących spraw, trochę zaległości, Msza, spotkania, spowiedzi, wieczór, zmęczenie, jeszcze chwila, żeby coś przeczytać i kolejny poranek niestety z książką w ręku i włączonym światłem. Tym razem naprawdę muszę się śpieszyć. Zaczyna się adwent, później Boże Narodzenie, Wielki Post i … znowu mija kolejny rok. Codzienność tak silna, że wszystko jest jej podporządkowane. Nie wyznaczam sobie celów, bo nie mam na to czasu. Cieszę się, kiedy mogę odpocząć, ale najczęściej ten odpoczynek nie jest dobrze wymyślony i zamiast wypoczywać, albo siedzę w necie, albo tracę czas w inny nie lepszy sposób. Ktoś mi kiedyś powiedział, że tak bardzo przygniata nas codzienność, iż zamiast rzeczy ważnych robimy pilne. Tych pilnych jest tak wiele, że zapominamy o tym, co naprawdę jest ważne. W gąszczu codzienności gdzieś mi ucieka perspektywa Królestwa Bożego. To do Domu Ojca jestem powołany. Bóg mnie zaprasza do doświadczenia i odkrycia czegoś więcej niż codziennej gonitwy, w której często zupełnie się gubię. Jak to zrobić, żeby to, co pilne nie przewyższało tego, co ważne? Trzeba zacząć od nazwania poszczególnych spraw. Później poukładać od najważniejszych do najmniej ważnych. Teraz czas na cięcia – nie wszystko uda się zrobić, nie każda sprawa musi być załatwiona na 100%. W końcu najtrudniejsze - próbować żyć tak jak postanowiłem. Nie ma co ukrywać, ile razy już tak próbowałem? Podobno nie ma znaczenia ile razy nam coś nie wyjdzie, ale ile razy staramy się to uzyskać. Powodzenia - dla mnie i dla ciebie.

w. 1-10

Opis drugiej części podróży Jezusa do Jeruzalem kończy się kilkoma krótkimi wypowiedziami Nauczyciela skierowanymi do uczniów. Dopełniają one ten etap formacji, który polegał głównie na przekazaniu prawdy o niezmierzonym miłosierdziu Ojca wobec ludzi, o konieczności rezygnacji z dóbr materialnych oraz mądrego ich wykorzystywania dla wspierania potrzebujących.

Także we wspólnocie uczniów może dojść do zgorszenia. Kara dla gorszyciela będzie niesłychanie surowa (w. 1-2). Teksty paralelne: Mk 9, 42-48; Mt 18, 6-11.

Nauka o braterskim przebaczeniu jest również bardzo lakoniczna (w. 3-4). W wersji Mateuszowej obejmuje aż 21 wersetów i jest wzmocniona przypowieścią (18, 15-35). Łukasz traktuje ten temat skrótowo. Skupia się na przebaczeniu, którego wzorem i źródłem jest przebaczenie otrzymane od Ojca (por. prośba w Łukaszowej wersji Modlitwy Pańskiej (por. 11, 4).

Odpowiedź Jezusa na prośbę uczniów o wiarę wskazuje, że prawdziwa wiara może prowadzić do zupełnie nieoczekiwanych rezultatów (w. 5-6). Co ciekawe, św. Mateusz umieścił ten dialog w kontekście jednego z Jezusowych egzorcyzmów, kiedy uczniowie doświadczyli słabości swej wiary nie mogąc wypędzić demona (Mt 17, 14-21).

Postawa uczniów ma być postawą sług, którzy są całkowicie oddani swemu panu (w. 7-10).

w. 11-19

Trzeci etap podróży do Jeruzalem otwiera opis kolejnego uzdrowienia. Tym razem św. Łukasz skupia się na tym, że Jezus znowu przekracza barierę czystości rytualnej. Jedyny uzdrowiony, który powrócił z podziękowaniami, to Samarytanin, czyli członek wrogiej społeczności. Jezus pochwala jego wiarę (por. 7, 9 – wiara setnika; 7, 50 – wiara kobiety grzesznej; 8, 48 – wiara kobiety chorej na krwotok; 8, 50 – wiara Jaira). Ewangelista w tym opisie podsumowuje niejako Jezusową postawę wobec kwestii nieczystości i otwartości na nie-Żydów.

w. 20-21

Faryzeusze nie potrafią dostrzec, że królestwo Boże już jest rzeczywistością – w Jezusie i Jego misji, oraz w Jego uczniach. Tekst paralelny: Ewangelia Tomasza, 113: Zapytali Go uczniowie Jego: "W jakim dniu nadejdzie królestwo?" "Ono nie nadejdzie wtedy, gdy go wyczekują. Nie będą mówić: 'Oto tutaj, albo oto tam', lecz królestwo Ojca rozszerza się na ziemi, a ludzie go nie widzą".

w. 22-37

Krótki dialog z faryzeuszami w w. 20-21 jest okazją do wprowadzenia długiego dyskursu eschatologicznego. Jezus zachęca uczniów do ostrożności wobec zapowiedzi spraw ostatecznych. Objawienie Syna Człowieczego (por. Dn 7, 13n) będzie poprzedzone Jego cierpieniem. Odnosi się to zarówno do zmartwychwstania, jak i paruzji.

Dla wyjaśnienia swego nauczania i wzmocnienia argumentacji Jezus odwołuje się do argumentów z Tory. Przywołuje sytuacje związane z potopem (zob. Rdz 6, 5 – 9, 17) oraz zagłady Sodomy (Rdz 18, 16 – 19, 29). Objawienie się Syna Człowieczego będzie związane z zagładą nieprawych.

Przyjście Syna Człowieczego będzie nieoczekiwane i niespodziewane, dlatego też uczniowie mają być nieustannie gotowi. Tematy eschatologiczne powrócą, gdy Jezus już dotrze do Jeruzalem.